سندروم اسکیزوافکتیو

کسی که مبتلا به سندروم اسکیزوافکتیو یا عاطفه‌گسیختگی است هم دچار روان‌پریشی و هم نوسان عاطفی می­شود. این حالت می­تواند سرگشته کننده و هیجان آور، و در صورتیکه بیماری مهار نشود، در بر دارنده‌ی خطراتی بزرگ باشد. در این شرایط مراقبت درمانی کمکی در دسترس است.

سندروم اسکیزوافکتیو چیست؟

سندروم اسکیزوافکتیو می­تواند حالتی میان اسکیزوفرنی (روان‌گسیختگی) و سندروم یا اختلال دوقطبی به شمار رود. فرآیند این بیماری معمولا، همانند اختلال دوقطبی، ادواری است یعنی در فواصل بروز آن دوره­هایی از سلامت وجود دارد.

این بیماری علایمی مانند علایم اختلال دوقطبی همچون افسردگی و شیدایی بیمارگونه و غالبا همچنین اضطراب شدید وعلاوه بر این، علایم اسکیزوفرنی مانند تصورات عجیب و غریب و توهم دارد. این مشخصات ممکن است بسیار هیجانی باشند و باعث اقدام به خودکشی به علت تحریک آنی شوند.

سندروم اسکیزوافکتیو چه تاثیراتی بر زندگی دارد؟

مبتلایان، در دوره‌های بروزبیماری، روان‌پریش هستند. علایم هیجانی، غالبا، دستکم برای مدتی کوتاه، درمان و مراقبت بیمارستانی را ضروری می‌سازد. دوره‌های بروز بیماری ممکن است طولانی باشد و ماه‌ها طول بکشد اما دارو معمولا می­تواند کمکی برای بهبود باشد. دارو همچنین می­تواند خطر بازآمدن دوره‌های جدید بیماری را کاهش دهد و این امکان را فراهم آورد که شخص مبتلا بتواند به یک زندگی عادی ادامه دهد.

آیا بهبود امکان‌پذیر است؟

فرآیند بیماری ممکن است شخص مبتلا را ناتوان سازد و تاثیرات عمیقی بر اعتماد به نفس او در بر داشته باشد. حایز اهمیت است که او احساس تنهایی نکند و بداند که می­تواند از کمک برخوردار شود. فرد مبتلا به بیماری هرچه بیشتر در باره‌ ی بیماری خود، آگاهی به دست آورد به همان میزان قادر به اداره‌ی بهتر زندگی خود خواهد شد.

اگر فکر می­کنید که خودتان یا کسی از خویشاوندانتان علایم روانپریشی و نوسان‌های عاطفی نشان می‌دهد لازم است که به نهاد درمانی مراجعه کنید. کوشش برای اینکه فرد مبتلا خودش به تنهایی بتواند مشکل خود را حل کند ممکن است خطراتی برای خود او و اطرافیانش در بر داشته باشد. برای گرفتن کمک می­توانید به مرکز درمانی، بخش روان‌درمانی نوجوانان یا بخش روان درمانی بزرگسالان مراجعه کنید.

تشخیص بیماری سندروم اسکیزوافکتیو و درمان آن

تشخیص بیماری ممکن است دشوار باشد و زمانی دراز طول بکشد. علت این امر در درجه‌ی نخست دشواری دیدن تفاوت میان اختلال اسکیزوافکتیو و اختلال اسکیزوفرنی است که درمان دیگری لازم دارد.

پس از تشخیص بیماری، معالجه ممکن است عبارت از دادن مواد دارویی ضد روانپریشی همزمان با داروی تثبیت عاطفی ، برای نمونه لیتیوم، باشد. این داروها معمولا کارکرد موثری دارند و خطر بروز دوباره‌ی بیماری را نیز کاهش می‌دهند. همچنین، گفتگوی حمایتی و روان‌درمانی روش‌های سودمندی برای فهم بیماری و کنترل بهتر آن است.