اگر شما عارضه شیزوفرنی عاطفی داشته باشید دچار روان‌پریشی شده و در دوره‌هایی از زمان وضعیت روحی شما به شدت تغییر می‌کند. ممکن است احساس سردرگمی کرده و هیجان شدیدی به شما دست بدهد و همچنین اگر کمک دریافت نکنید ممکن است ریسک‌های بزرگی را برای شما در بر داشته باشد.
عارضه شیزوفرنی عاطفی را می‌توان بصورت یک حالت بین شیزوفرنی و عارضه دوقطبی محسوب کرد. شما دوره‌هایی افسردگی دارید و شدیداً غمگین بوده و سطح فعالیت شما به شدت کاهش یافته، یا دوره‌های از شیدایی دارید که می‌توانید خود را شدیدا! سبک بال احساس کرده و فعالیت شما بطور قابل ملاحظه‌ای از حد معمول بیشتر باشد.
در دوران‌هایی که بیماری عقب نشینی کرده باشد دوره‌های با حالت روحی نرمال دارید چون احساسات شما به شدت قبل نیست. ولی در مقایسه با بیماری دوقطبی ممکن در دوره‌هایی از زمان علائمی داشته باشید که شبیه شیزوفرنی است، بطور مثال حتی در دوره‌های زمانی که وضع روحی شما نرمال است، با این حال تصورات غیرواقعی و توهمات دارید.
در دوره‌های زمانی بیماری ممکن است دچار روان‌پریشی بشوید. در اغلب موارد به درمان دارویی و خدمات درمانی، دست‌کم طی دوره‌های زمانی کوتاه، نیاز دارید. دوره‌های زمانی بیماری ممکن است ممکن است طولانی باشد و چندین ماه ادامه داشته باشد و معمولاً مصرف دارو کمک می‌کند. درمانی دارویی پیشگیرانه نیز می‌تواند ریسک ابتلاء به دوره‌های جدید بیماری را کاهش دهد تا شما بتوانید زندگی نرمالی داشته باشید.
روند بیماری می‌تواند علیل کننده باشد اثرات عمیقی روی شما بگذارد. اما شما تنها نیستید و کمک مطلوب برای دریافت وجود دارد. هرچه در باره بیماری خود دانش و معلومات بیشتری داشته باشید بهتر می‌توانید از پس آن برآیید.
اگر مشکوک هستید که علائم روان‌پریشی دارید و دچار تغییرات شدید حالات روحی هستید بایستی برای درمان مراجعه کنید. با یک درمانگاه یا بخش پذیرش روانپزشکی جوانان یا بزرگسالان تماس بگیرید. سعی در بهبودی توسط خودتان دارای ریسک‌هایی هم برای شما و هم برای اطرافیان‌تان است و مهم است که شما کمک خوبی دریافت کنید.
تشخیص بیماری ممکن است مدت زیادی طول بکشد. این امر در درجه نخست به دشواری تشخیص تفاوت عارضه شیزوفرنی عاطفی از شیزوفرنی و بیماری دو قطبی بستگی دارد. البته تشخیص صحیح مهم است چرا که عارضه‌های مختلف مستلزم درمان‌های متفاوت است.
هنگامی که بیماری تشخیص داده شود درمان شما از داروهای ضد روان‌پریشی و همزمان نوعی داروی تثبیت حال روحی، مانند لیتیوم تشکیل می‌شود. این درمان معمولاً جواب می‌دهد و احتمال بازگشت بیماری را نیز کاهش می‌دهد. از آنجا که این بیماری اغلب مزمن است درمان آن طولانی است. همچنین گفتگوی حمایتی و روان‌درمانی نیز خوب است تا شما بیماری خود را درک کرده و بتوانید از پس آن برآیید.
مسئول بررسی علمی: میکائیل لاندِن، پروفسور روانپزشکی و سرپزشک بیمارستان دانشگاهی.
آخرین تغییرات در متن 2024-01-17