اوتیسم چیست؟
اوتیسم یک کمتوانی کارکردی مادرزادی مغز و اعصاب (اغلب بصورت اختصاری NPF نامیده میشود) است به این معنی که کارکرد شما با آنچه که اغلب افراد از شما انتظار دارند، متفاوت است. اوتیسم یک بیماری نیست ولی باعث میشود که شما با انواع مختلفی از دشواریها در زندگی روزمره مواجه شوید. اینکه شما چه دشواریهایی دارید و این دشواریها به چه صورتی بروز میکنند، در مدت زمانهای مختلف متفاوت هستند. همچنین ممکن است این دشواریها در وضعیتهای مختلف نیز متفاوت باشند. هنگام بروز اتفاقات مهم در زندگی مانند بچه دار شدن، گذار از دوره یائسگی، بازنشسته شدن یا از دست دادن یکی از نزدیکان ، بطور مثال شریک زندگی، ممکن است دشواریهای شما شدیدتر شوند. همه افراد دارای اوتیسم دشواریهای یکسانی ندارند. طیف اوتیسم گسترده است و میتواند در افراد مختلف بسیار متفاوت باشد. درک شما از جهان، حل مشکلات و قوه درک شما نیز نقش بزرگی دارد.
ما بطور یقین نمیدانیم اوتیسم به چه چیزی بستگی دارد ولی میدانیم که عوامل ارثی نقش بزرگی دارند. تشخیص پزشکی اوتیسم در پسران نسبت به دختران عادی تر است. علت این امر نیز بطور یقین مشخص نیست. همچنین دختران اغلب دیرتر از پسران این تشخیص پزشکی را دریافت میکنند. بسیاری از افراد دارای اوتیسم تشخیص پزشکی آ.د.اچ.دی نیز دارند. داشتن همزمان سایر کمتوانی های کارکردی یا بیماریها نیز امری عادی است. این بطور مثال میتواند بیماریهای قلب و عروق و سایر بیماریهای مربوط به اِسترس، دیابت، افسردگی و عارضه اضطراب باشد.
گاهی اوقات بجای اوتیسم از آ.اس.ت (AST) حرف زده میشود. آ.اس.ت حروف اختصاری «حالت طیف اوتیسم» است. پیش از این از عبارات عارضه اوتیسم، عارضه آسپرگر و آ.اس.د (ناهنجاری طیف اوتیسم) نیز استفاده میشده است.
اوتیسم داشتن چگونه است؟
ممکن است ارتباطات اجتماعی، تعامل و هماهنگی برای شما دشوار باشد. بطور مثال میتواند دانستن اینکه شما چگونه بایستی با دیگران باشید و چطور یک مکالمه را آغاز کنید یا خاتمه دهید، برایتان دشوار باشد. همچنین حرفهایی که به صراحت گفته نمیشوند، مطالبی که با زبان حرکات بدن یا حالت صورت بیان میشوند نیز میتواند برای شما چالشی باشد. اینکه لازم باشد فکر کنید که چگونه بایستی باشید انرژی بسیاری از شما میگیرد و باعث خستگی شما میشود. همچنین ممکن است باعث نگرانی شما بشود.
تغییرات، خواه بزرگ و خواه کوچک، میتواند برای شما سخت باشد. رفتن از یک فعالیت به فعالیت دیگر نیز همینطور است. ممکن است داشتن روند روزمره و اینکه بدانید قرار است چه اتفاقی بیفتد در شما احساس خوبی ایجاد کند. شما همچنین ممکن است در برابر ادراکات حسی بطور مثال لمس شدن، صدا و بو نیز حساس باشید.
داشتن اوتیسم همچنین ممکن است بهمراه علائق ویژه باشد که شما وقت بسیاری برای آن صرف میکنید. شما ممکن است از اغلب افراد دیگر با تحملتر و دقیقتر باشید و دارای استعداد غیرعادی در تمرکز طولانی روی یک چیز باشید. اینها نقاط قوتی است که داشتن آنها در بسیاری از موارد خوب است.
اوتیسم شما ممکن است در بخشهای مختلف زندگیتان متفاوت بروز کند. اینکه کمتوانی کارکردی شما تا چه حد در زندگی روزمرهتان مانع ایجاد میکند به محیط اطرافتان، چه انتظاراتی از شما میرود و چه حمایت دریافت میکنید، بستگی دارد. از آنجا که شما بر شیوه کارکرد خود کنترلی ندارید به آسانی میتواند باعث ایجاد سوءتفاهم در دیگران بشود. اگر مدرسه یا محل کار شما یا محیطهای همگانی با نیازهای شما سازگار نشود ممکن است دشواری شما فوقالعاده بیشتر شود. دانش و درک اطرافیان بسیار اهمیت دارد.
برای دریافت کمک به کجا مراجعه کنم؟
اگر تصور میکنید که اوتیسم دارید بایستی به بخش پذیرش روانپزشکی مراجعه کنید. در آنجا برای تشخیص اوتیسم به شما کمک میشود. شما اول یک دکتر یا یک روانشناس را برای اولین بررسی ملاقات میکنید. سپس یک تحقیقات از شما انجام میشود که مشخص شود آیا شما اوتیسم دارید یا نه.
چه کمکی میتوانم دریافت کنم؟
حمایتی که میتوانید دریافت کنید بایستی بر مبنای خود شما و نیازهایتان باشد. بطور مثال میتوانید برای تمرین کردن وضعیتهای مختلف اجتماعی و برقراری ارتباط کمک بگیرید، یا وسایل کمکی شناختی و حمایت ویژه در مدرسه، محل کار و در زندگی روزمره کمک بگیرید. همچنین میتوانید یک فرد تماس داشته باشید که بهمراه او کارهایی را انجام دهید و حمایت در مسکن دریافت کنید. در اغلب موارد اگر مایل باشید میتوانید در دورههای آموزشی شرکت کنید و مطالب بیشتری در باره اوتیسم یاد بگیرید. خویشاوندان شما هم میتوانند اینکار را انجام دهند.
مسئول بررسی علمی: تاینا لِتونِن، دارای دکترا و روانشناس دارای پروانه رسمی، متخصص مغز و اعصاب.
آخرین تغییرات در متن 2024-01-15